Beste lezers, deze keer een foto van een VW T5 camperbusje. Dit is het soort camper waar Luke en Mary mee rond het IJsselmeer rijden als een huwelijksreis. Daarna moeten ze Liesje redden nadat die ontvoerd is. Ik heb beloofd over de stifstofproblematiek te gaan vertellen. Iedereen roept nu ach en wee en dat het zo'n probleem wordt voor de boeren, en ook voor de toeristen die een vliegreis geboekt hebben. Maar de werkelijkheid is dat iedereen al lang weet dat die reductie moet plaatsvinden en dat ze het allemaal voor zich uit hebben geschoven. Allereerst de regering, die met PAS veergunningen uitgaf op basis van de reductie die technologische vernieuwingen in de toekomst zou gaan bieden. Dat was een gok, en die winst kwam er natuurlijk niet. Je moet een blinde kip zijn om alles te verwachten van technologische vernieuwing. Zo heeft niemand willen anticiperen op de problematiek van de uitstootreductie. Niet de boeren zelf met hun organisaties, die nu nog steeds hun mond vol hebben over technische reductie, waarvan experts zeggen dat die weinig opbrengt. Niet Schiphol, die pas nu erkent dat de groei eruit moet en een krimp noodzakelijk is. Dat jarenlang zijn gang kon gaan van het kabinet om te groeien, waarbij systematisch de feiten verdraaid werden. Niet de touroperators, die niet wilden inspelen op een vermindering van vluchten, en nu dreigen Schiphol aan te klagen vanwege gederfde inkomsten c.q. extra kosten die ze moeten maken. Niet de vakantiegangers zelf, die na de Covid-pandemie zo ontzettend graag hun ouder leventje wilden oppikken en geen andere manieren zochten om vakantie te vieren. Maar het blijft toch vooral de overheid die geen voortouw wilde nemen in de noodzaak van krimp. Ze hadden gewoon de politieke moed niet om een vervelende boodschap te verkondigen, met het risico dat ze grote groepen tegen zich in het harnas zouden jagen. Op deze manier is in eerste instantie de overheid verantwoordelijk voor een systematisch gebrek aan personeel in alle sectoren, dat er miljoenen woningen te weinig zijn en de klimaatverandering vrolijk doorgaat, maar zijn we allemaal verantwoordelijk, omdat we vrolijk doorgaan met denken dat we gewoon door kunnen blijven gaan met groeien. En nu komen ineens alle boze burgers in opstand, omdat ze koopkracht in moeten leveren. Voor onder-modaal vind ik dat wel terecht. Die moeten ook fatsoenlijk kunnen leven, maar niet iedereen hoeft tegemoet gekomen te worden. Dus geen publieke verarming om de benzineslurpers te helpen, maar wel extra subsidies om oudere woningen voor arme mensen goed te isoleren, zodat ze geen vermogens extra kwijt zien aan de dure stookkosten. Regeren is vooruitzien, maar dat geldt ook voor het leven van onszelf. Tot volgende keer, Rob
Hoofdstuk 23 Vakantie 20/12/16-24/12/16 Luke en Mary 34
Ralph heeft Jimmy Carter aan de lijn. Die bevestigt dat in het geniep een conservatieve stroming in opkomst is. Vooral als verzet tegen de vooruitstrevende koers die de Internationale Unie van Baptisten momenteel vaart. Hij weet dat de vader van Isabel erbij betrokken is, maar weet niet of de voorgenomen scheiding van Isabel met zijn achterneef er iets mee te maken heeft. De scheiding verbaast hem niet, iedereen wist dat Isabel hopeloos ongelukkig was in dat huwelijk. Hij was blij dat ze weer bij Ralph was. 'Ik zal mijn achterneef aanschieten met het advies mee te gaan in de scheiding. Ga je dit keer vechten voor jullie geluk, Ralph?' vraagt hij. 'Ja, Jimmy, ik ga volgend weekend de confrontatie aan. Hoe is die vervanger, als ik weg ben?' 'Daar maak ik me een beetje zorgen over. Hij is nog relatief jong maar schijnt al onder invloed te staan van de conservatieve garde. Ik geloof dat het een kennis is van Luke's broer, de zoon van Ben Walker. Die is trouwens met de noorderzon verdwenen.' 'Ja, die was hier in Nederland, met een vriendin van ons. Hij heeft die verhouding alweer verknald door zijn rare standpunten.' 'Dat wist ik niet, maar hij is wel een van de stokers. Ik kan hem missen als kiespijn. Ik zal er zijn volgend weekend. Misschien kan ik nog wat gewicht in de schaal leggen. Als ze jou wegsturen ben ik ook vertrokken, Ralph.'
Luke haalt rond vijf uur de VW T5 California op die ze hebben gehuurd als campertje en om de vier ouders weg te brengen naar Schiphol. Ze hebben besloten van Schiphol vandaan een tripje te maken rond het IJsselmeer. Die avond komt iedereen nog even afscheid nemen. Na de euforie van de laatste dagen is de stemming enigszins bedrukt. De thuisblijvers en Luke en Mary in het bijzonder, omdat ze de anderen gaan missen. Isabel omdat ze liever in Nederland was gebleven maar weet dat ze Ralph in de komende tijd zal moeten bijstaan omdat het wel eens moeilijk zou kunnen worden. Catherine en Ben omdat ze niets van John hebben vernomen en hem morgen waarschijnlijk achter zullen laten. Maar ze beloven alle vier voor de bevalling weer terug te komen. Ze nemen hartelijk afscheid. De volgende dag laden ze alle bagage in, en dan passen er ook nog zes mensen in. Ze brengen hun ouders naar Schiphol en ontmoeten daar Sjaak, die weer afscheid komt nemen. Ben zegt: 'Jongeman, ik denk dat je naam gemaakt hebt, nu het helemaal op tv is uitgezonden. Het was een hoogst memorabele trouwspeech.' 'Dank je wel. Zeg maar Sjaak hoor. Ik ben bijna deel van de familie.' 'Tot ziens, Sjaak. Ik ben blij je te hebben leren kennen.' Ze nemen allemaal afscheid van elkaar. 'Kunnen we je ergens afzetten, Sjaak? We rijden naar de camperplek in Amsterdam Noord.' 'Waarom slapen jullie niet bij mij?' 'Dit keer niet. We zijn de laatste maanden echt geleefd. Dat was heerlijk, maar we zijn met vakantie en willen deze week even met zijn tweeën zijn,' zegt Mary. 'Ja, dat begrijp ik.' 'Maar we kunnen morgen wel ergens lunchen samen,' zegt Luke. 'Kies jij maar een restaurantje.' 'Ok, ik bel jullie waar. Tot morgen.' Op de camperplaats is het rustig. Gelukkig hebben ze elektrisch, zodat ze een kacheltje aan kunnen zetten, om nog een beetje warm te blijven. Maar ze gaan toch maar vroeg onder de dekens. Het bed ligt best redelijk. Vrijen in een campertje is een aparte ervaring, maar op de voorzichtige manier die ze zich de laatste tijd eigen gemaakt hebben, valt het meehobbelen wel mee. De volgende dag bekijken ze eerst het Filmmuseum en steken dan met de veerpont het IJ over. Anne Frank lopen ze maar voorbij, omdat er weer een rij van honderden meters staat. Het van Gogh museum valt nog mee, maar dat bewaren ze voor na de lunch, waarvoor ze op het Leidseplein hebben afgesproken. 'Hebben jullie nog nieuwe plannen,' vraagt Sjaak. 'Ons voornaamste plan is om kalm aan te doen en wat rust te houden tot de bevalling. Ik ben de tiende januari uitgerekend. Misschien dat we nog een bezoekje afleggen bij een geestelijke. En we willen nog een keer bij Margriet, Sabine en Klaartje langs. Die moeten in de buurt van Amsterdam wonen. Maar we hebben op korte termijn nog geen plannen voor een nieuwe documentaire of zo.' 'Weet je al dat we sinds kort officieel een productiemaatschappij hebben met zijn drieën? En Liesje heeft haar eigen camera cadeau gekregen van Dieuwke. Dus we zouden zo kunnen beginnen. Maar we hebben nog niet echt een thema. Misschien dat Ralph met een onderwerp komt. De opkomst van het religieus conservatisme in het zuiden van Amerika van binnenuit. Maar dat moeten we nog even afwachten.' 'Het heeft wel veel impact gehad, de uitzending van jullie trouwen. Er hebben al vijf mensen contact gezocht of ik hen ook wilde trouwen inclusief uitzending. Maar zo'n uitzending kan ik helemaal niet regelen. En ik heb helemaal geen zin om zomaar wat mensen te trouwen. Ik moet er een gevoel bij hebben. Maar wie weet komt er wel eens een leuk aanbod.'
Luke belt Margriet. 'Hoi, wij zijn in Amsterdam. Wij zijn een ritje om het IJsselmeer aan het maken. Waar wonen jullie precies? Misschien kunnen we elkaar ergens ontmoeten.' 'Dat is een leuk idee. Jullie kunnen eventueel hierheen komen, of bij Sabine, die woont in Alkmaar. Ik zal Klaartje en Sabine even bellen wanneer ze kunnen. Ik bel je zo terug.' Ze nemen afscheid van Sjaak en lopen naar het van Gogh. Vlak voor de Aardappeleters belt Margriet terug. 'Zullen we morgen in Alkmaar afspreken om zeven uur in Bistro de 13 Balcken?' ‘Ja, dat komt prima uit. Tot dan.’ Ze bewonderen de rest van de collectie en gaan dan langzaam terug naar de veerpont en hun campertje. De volgende dag rijden ze langs Volendam en Monnickendam. Maar dat vinden ze veel toeristische poespas. Alkmaar is de volgende bestemming. Dat heeft een leuke binnenstad, en zij gaan wat shoppen. Ze lunchen ergens. 'Liesje had het er laatst over dat we eigenlijk zelf een autootje nodig hebben. Wat vind jij ervan, Luke?' 'Eigenlijk zouden we een busje als dit moeten hebben, als we onze ouders vaak op moeten halen. En we kunnen er ook fijn mee op vakantie. Ik wil nog veel van Europa zien. We moeten misschien ook geregeld op stap met meer mensen voor een documentaire.' 'Ik vind dit een fijne auto, zullen we vragen of die in de verkoop gaat?' 'Laten we het proberen.'
De dames zijn er al als ze om zeven uur aankomen bij het restaurant. Ze zien er op hun best uit. Vooral Sabine is heel goed geconserveerd. Ze begroeten elkaar met veel zoenen. Het is een gezellig restaurant met een sfeervolle, wat ouderwetse inrichting. 'Ik ben blij dat jullie niet echt boos zijn. Ik kneep hem wel een beetje. Maar zo'n supportersgroep heeft steeds nieuwe events nodig. Ik vond dat ik hen jullie trouwerij niet mocht onthouden,' begint Margriet. 'Daar heb je ongetwijfeld gelijk in. Ik ben niet slecht in publiciteit, maar eigenlijk houd ik niet van zoveel aandacht. Ik weet niet precies hoe lang ik door wil gaan met die massale aandacht. Wij zijn er altijd van uitgegaan dat anderen de rol van voortrekker over zouden nemen,' reageert Mary. 'Daar zijn wij toch voor,' zegt Sabine, 'en al die geestelijken die gaan preken. Maar we hebben niet allemaal jouw magnetische krachten. Dus af en toe moet je zelf opdraven om de beweging gaande te houden. Maar voorlopig kan iedereen weer even vooruit. Het was een enorm succes in het stadion met het grote scherm. Die Liesje heeft een klein wonder verricht in haar eentje. Meestal worden daar drie camera's en twee commentatoren voor ingezet.' 'Daar heb je gelijk in,' valt Luke in. 'We hebben de uitzending snel doorgekeken. Soms was het verbluffend. Soms wat kinderlijk, maar dat is nu eenmaal haar stijl. In ieder geval heel informeel en het lijkt of mensen daarop zitten te wachten en die professionele presentaties een beetje zat zijn. Dieuwke was ook heel blij met Liesjes opnames. Ze heeft haar een bonus gegeven. En later kreeg ze de camera cadeau voor twee interviews die ze mocht houden met Mary's ouders.' 'We hebben nu met zijn drieën een eigen productiemaatschappij,' vult Mary aan. 'Wij hebben de betaling binnen van onze documentaire. Maar om het geld veilig te stallen hebben ze een BV voor ons opgericht.' 'Vertel eens over die documentaire,' vraagt Klaartje. 'Mary heeft haar moeder bevrijd uit een gedwongen huwelijk waarin ze steeds ongelukkiger werd. Nu is ze herenigd met haar oorspronkelijke liefde. Dat was Ralph.' 'Ralph is mijn vader,' zegt Mary. 'Ik weet nu tenminste waar ik al die mensenliefde vandaan heb. Dieuwke kreeg een vermoeden toen ik zei dat ik met mijn moeder moest praten. Ze zag er een goed vervolgprogramma in. We hebben de uitdaging aanvaard onder een flink aantal ontbindende voorwaarden. Maar het is ons gelukt en iedereen wilde meedoen met de documentaire. De omroep legt er nu de laatste hand aan. We hebben er vertrouwen in dat het een goed programma wordt. Ik denk dat hij binnen twee maanden wordt uitgezonden.' 'Jezus, jullie hebben niet stil gezeten. Gaan jullie nog even mee naar mijn huis?' 'Graag,' zeggen ze allemaal. Sabine woont in een prachtig oud huis in de binnenstad. Ze drinken witte wijn en Luke een biertje. 'Denken jullie dat we jullie documentaire op de website kunnen publiceren?' 'Op termijn wel, denk ik. Maar zij hebben ons betaald dus liggen daar ook de rechten. Ze proberen hem nog te verkopen, maar dan moet ie niet vrij op het internet beschikbaar zijn, natuurlijk.' 'Ik wil jullie mijn artikel nog laten lezen,' zegt Sabine. 'Dat wil ik ook op de site publiceren.' Ze krijgen allemaal een exemplaar. In stilte lezen ze een tijd. Het is een helder betoog over een positief zelfbeeld en de ontwikkeling van creatieve, open persoonlijkheden, zonder veel angst, die de moderne wereld nodig heeft en die zo’n wereld aan kunnen. Zo'n positief zelfbeeld wordt gevormd door onvoorwaardelijke liefde als baby gevolgd door een regelmatige positieve feedback. Daarvoor zijn liefdevolle menselijke relaties belangrijk. Die hoeven niet exclusief te zijn en ook niet noodzakelijk seksueel van aard. Exclusieve liefde leidt vaak tot onnodige jaloezie en zorgt zo juist voor negatieve feedback. De omgekeerde redenering doet evengoed opgeld. Een negatief zelfbeeld leidt vaak tot psychische en psychosomatische problemen. Een negatief zelfbeeld wordt gevormd door een gebrek aan liefde in de babytijd en overwegend negatieve feedback en een gebrek aan positieve feedback in het latere leven. Negatieve feedback komt voor in de vorm van pesten, dreiging, trauma’s, vrees aanjagen, schelden en langdurige autoritaire of ongelijkwaardige verhoudingen. Angstige en getraumatiseerde mensen zijn niet goed in staat om liefde te geven en daardoor ontstaan er vicieuze cirkels in de maatschappij. Dat geldt ook voor liefdevolle mensen die veel positieve feedback geven en daardoor bijdragen aan de ontwikkeling van positieve zelfbeelden. Welke cirkelprocessen de overhand krijgen wordt sterk bepaald door onder meer het politieke klimaat.’ 'Ik ben het inhoudelijk helemaal met je eens, Sabine. Ik hoop dat de supporters begrijpen wat je bedoelt. Ik zou proberen er nog een aantal voorbeelden bij te vermelden. Maar het is ook wel goed dat meer mensen deze begrippen leren kennen. Iedereen moet doorkrijgen dat mensen die angst zaaien en haat preken verkeerde ontwikkelingen in de hand werken.'
'Maar laten we het nu over iets gezelligs hebben,' komt Klaartje ertussen. 'Ik fleurde dus even op door de liefde van Ivo, maar gedurende mijn leven heb ik veel meer gehad aan de liefdevolle vriendschap tussen ons drieën. Wij houden alle drie ook van mannen, maar we kunnen en willen elkaar ook laten genieten. Daardoor zijn we niet meer afhankelijk van onderwerping aan een man.' 'Maar lang niet alle mannen willen onderwerping van vrouwen,’ komt Luke er tegenin. ‘Ik dacht een tijdlang dat het een uitstervende soort was, maar toen bleek mijn eigen broer zo'n type te zijn. Hij wilde Liesje kleineren, maar die zag dat helemaal niet zitten. Toen ik hem erop aansprak, kwam er allerlei religieuze bagger uit zijn mond. Ik heb hem de deur uitgezet.' 'Jij bent een goed voorbeeld van het tegenovergestelde. Daarom zijn we zo dol op je. Soms denk ik ook dat die typische alfa-mannen minder populair worden en in aantal afnemen. Maar dan komt er weer zo'n filmsterretje die zegt dat ze op macho-mannen valt. Wie bedenkt zoiets. Daarom heb ik zo'n hekel aan die showbizz programma's. Die laten steevast verkeerde voorbeelden zien.' 'Hoe is het verder gelopen met die privédetective, die jullie zouden inschakelen?' vraagt Mary. 'Die is aan het werk gezet. Hij rapporteert elke week. Maar bij de vorige rapportage had hij nog niets gevonden. Hij is pas een week bezig.' 'Wie blijven er allemaal slapen vannacht?' vraagt Sabine. 'Wij kunnen wel in ons campertje slapen,' zeggen Luke en Mary. 'In die kou, daar komt niets van in. Ik heb een mooie logeerkamer. Daar kunnen jullie wel terecht. Wij slapen wel bij elkaar met zijn drieën. Tenzij jij tussenin wilt komen liggen, Luke.' 'Dat lijkt me geen verkeerde gedachte, dames, maar nu liever even niet. We zijn nu samen op pad, om even wat rust te vinden en wat minder geleefd te worden.'
De volgende ochtend krijgen ze een ontbijt en dan rijden ze naar Hoorn. Daar bewonderen ze de bruine vloot en maken een ritje naar Medemblik met het museumtreintje. Ze rijden naar Enkhuizen en brengen een bezoek aan het Zuiderzee museum. Het zonnetje schijnt en het is redelijk weer voor de tijd van het jaar. Ze genieten volop. In een restaurant aan de haven eten ze heerlijk vis en ze blijven overnachten op de camperplaats. Die ochtend rijden ze de afsluitdijk over en stoppen even bij het monument. Via Workum en het Gaasterland rijden ze naar Lemmer. Vandaar rijden ze langs het Tjeukemeer. Bij Delfstrahuizen lunchen ze in alle rust. Via Wolvega rijden ze naar de boswachterij Appelscha. Dan krijgen ze een alarmerend telefoontje van Liesje. 'Ik zit op vakantiepark Witterzomer en ik heb net John met de koekenpan zijn hersens ingeslagen. Kom me alsjeblieft halen.' 'Ok, met een klein halfuurtje zijn we bij je.'
Hoofdstuk 24 Koekenpan 24/12/16 Liesje 15
Dag kijkers, dit is Liesje. Dit keer geen leuke vlog. Ik ben helemaal overstuur. Vanochtend was ik alleen thuis. Mama was net naar haar werk. Toen ging ineens de bel. Zonder erg deed ik de deur een stukje open, maar die werd ineens met geweld opengegooid. Ik viel bijna om. Stond die John voor mijn neus met een stevig mes. Meekomen, zegt hij. Ik aarzel, maar hij dreigt te steken met het mes. Dus ik heb geen keus. Ik kan nog net een winterjas aandoen. Dan prikt hij me naar een zwarte auto en duwt me naar binnen. Geen geintjes, dat kan je je leven kosten. Je dacht toch niet dat ik je zomaar liet gaan, hè. Je hoort bij mij en je zal me dienen. Je hebt je aan me gegeven en dat is voor eeuwig. Hij rijdt naar een caravanpark en stopt voor een caravan. Hij opent de deur en duwt me naar binnen. Hij stapt zelf ook naar binnen en trekt me tegen zich aan. Geen verzet hè, je weet wat er gebeurt. Hij duwt zijn mond op de mijne en steekt zijn tong naar binnen. Dan pakt hij mijn tieten vast met zijn handen. Zo, denk maar eens goed na wat je allemaal op je geweten hebt. Daar zal je straks voor moeten boeten. Ga maar vast sidderen. Ik ga nog even wat spullen halen. Denk maar niet dat je kunt ontsnappen. Alles zit potdicht en er is niemand in de buurt die je kan horen. Hij vertrekt en sluit de deur stevig af.
Ik ben ten einde raad. Ik kijk naar alle ramen, maar overal zit een slot op. Het dakluik is te klein, daar pas ik niet door. Ik zoek in alle kasten voor iets dat ik als wapen kan gebruiken. Maar het enige dat ik vind is een zware koekenpan. Ik probeer of ik het raam kan inslaan, maar de pan stuitert terug. Dan maar op mijn timing vertrouwen, denk ik en verzamel al mijn moed. Een kwartier later is hij terug. Ik heb ondertussen mijn positie bepaald zodat ik hem het eerst kan zien, en ik heb de pan in de aanslag. Op het moment dat zijn hoofd voorbij de kast komt haal ik met alle kracht uit. De zijkant van de pan raakt hem met volle kracht op zijn voorhoofd en hij slaat achterover naar buiten. Ik volg hem en plaats met de vlakke kant nog een voltreffer boven op zijn hoofd. Hij beweegt niet meer. Hij blijkt een paar kettingen gehaald te hebben. Die komen goed van pas om zijn handen en voeten vast te binden. De adrenaline raast door mijn aderen en dat geeft me net voldoende energie om Luke te bellen. Ik sta op een caravanpark bij Assen, Witterzomer heet het, komen jullie me alsjeblieft halen? Dan barst ik in huilen uit. Binnen een half uur staan ze voor de poort en lopen ze op me af. Ze nemen me in hun armen en vragen wat er gebeurd is. Ik kan even geen woord uitbrengen en barst nu helemaal los. Maar dan verman ik me.
John heeft me ontvoerd onder bedreiging van een mes. Toen sloot hij me op in de caravan en zei dat ik zou boeten. Hij wilde me verkrachten en ging daarom die kettingen halen. Ik kon niet ontsnappen maar ik had wel die koekenpan gevonden. Toen hij zijn hoofd om de deur stak heb ik hem een enorme dreun gegeven met de zijkant van de pan. Die raakte hem net boven zijn ogen en toen sloeg hij achterover op de grond. Ik heb hem nog een klap bovenop zijn hoofd gegeven om hem uit te schakelen. Toen heb ik hem vastgebonden met die kettingen. Luke belt 112 en vertelt wat er aan de hand is. Ze sturen de politie en een ziekenwagen. Die zijn er binnen tien minuten. John blijkt een stevige hersenschudding te hebben en een scheurtje in zijn schedel. Boven zijn ogen zit een grote hoofdwond. Maar volgens de artsen is hij gelukkig niet in levensgevaar. Nadat er foto's zijn gemaakt en de kettingen zijn losgemaakt wordt hij in de ambulance afgevoerd.
Dan komt de politie me allerlei vragen stellen. Ik vertel wat er gebeurd is. Ze vinden zijn mes en de koekenpan. Luke en Mary bevestigen het telefoontje. Ze vertellen wat er eerder voorgevallen is en dat hij dat niet kon verkroppen, blijkbaar. Ik hoefde niet mee naar het bureau, maar moest me wel beschikbaar houden. Mijn vrienden brengen me thuis. Ze prijzen mijn goede timing en dat ik de steel in eigen hand heb genomen. Als we thuiskomen is mama net thuis. Ik moet het verhaal nog een keer vertellen, maar krijg nu wat hulp van Luke en Mary. Pas nu besef ik dat het een dubbeltje op zijn kant geweest is en het voorval heel anders had kunnen aflopen. Ik had als blanke slavin ergens in Amerika kunnen eindigen.
Dit was Liesje, met de nodige bibbers. Tot de volgende keer.
Hoofdstuk 25 Nasleep 25/12/16-29/12/16 Luke en Mary 35
Ze hebben de eerste kerstdag bij Geertje en de kinderen doorgebracht. Iedereen was zichtbaar geschrokken door wat Liesje was aangedaan. Maar vooral Bertie had veel bewondering voor Liesjes daadkracht. 'Je hebt hem er goed van langs gegeven, zusje, ik ben trots op je.' Maar Liesje zelf was niet trots, maar aangedaan. 'Ik begrijp niet hoe sommige mensen anderen zoiets aan kunnen doen,' zei ze steeds maar. Annie was heel erg begaan met haar zusje. 'Waarom moet ons dat overkomen? Zeker omdat we te vrijgevochten zijn en voor onze eigen seksualiteit opkomen.' 'Liesje heeft hem in zijn trots gekrenkt,' zei Mary. 'Hij had waarschijnlijk het beeld van zichzelf als een onweerstaanbare kerel. Op meisjes die voor hem vielen was hij blijkbaar snel uitgekeken, maar jou kon hij niet uit zijn hoofd zetten. Wat een verknipte geest dan kan doen, hebben we gezien.' Ze waren bij de politie geweest om een schriftelijke verklaring op te stellen. De politie had de kettingen onderzocht en veel vingerafdrukken van John gevonden. De intentie om haar te verkrachten was daardoor waarschijnlijk geworden. Het mes en de opsluiting in de caravan waren voldoende aanwijzingen voor zijn boze opzet. Daardoor werd Liesjes actie met de koekenpan noodweer. De noodzaak om hem fysiek uit te schakelen rechtvaardigde de tweede klap. Om die reden zag het OM er vanaf Liesje te vervolgen. Ze vonden het alle drie belangrijk om een klacht in te dienen tegen John wegens ontvoering, vrijheidsberoving, aanranding en poging tot verkrachting. Dat soort gedrag moest bestraft en ontmoedigd worden. Luke vond het verschrikkelijk om zijn ouders op de hoogte te stellen. Deels omdat John zwaargewond in het ziekenhuis lag, maar nog meer vanwege de ontvoering en de aanranding. Zijn moeder schrikt zich rot: 'Wat hebben we verkeerd gedaan,' blijft ze zich maar afvragen. Hij belt ook naar Ralph om het nieuws door te geven. 'De etterbak,' reageert Ralph. ‘Ik weet nu dat hij onder invloed staat van de conservatieve kringen, en een vriend is van de jongeman die mijn vervanger is. Goed dat ik dit weet.'
Tweede kerstdag blijven ze lekker thuis. De korte vakantie heeft hen niet de rust gegeven die ze gehoopt hadden. Dus houden ze even hun gemak. De volgende dag belt Dieuwke. ‘Luke Walker.’ ‘Ha die Luke, ik heb goed nieuws. De documentaire is klaar. Ik heb hem gezien, compleet gemonteerd en hij is heel goed geworden. Iedereen bij de omroep stond versteld van de integriteit van de documentaire, de creatieve invalshoek van de vlogs, maar ook van de moed van Mary en Isabel. Ik heb wat moeten pushen, maar hij wordt dinsdag 10 januari uitgezonden.’ ‘Nou dat hadden we even nodig, wat goed nieuws.’ ‘Hoezo, wat is er gebeurd? Je klinkt zo aangeslagen.’ ‘Liesje is vanuit huis ontvoerd onder bedreiging met een mes en opgesloten in een caravan. Godverdomme, door mijn eigen broer. Hij kon het niet verkroppen dat ze voor zichzelf opkwam en niet zijn dienares wilde zijn. Hij wilde haar laten boeten en ging kettingen halen om haar vast te binden en te verkrachten. Gelukkig hield ze haar hoofd koel, ze vond een zware koekenpan en toen hij weer binnen wilde komen sloeg ze hem keihard met de zijkant van de pan en raakte hem net boven zijn ogen en daarna nog op zijn hoofd om hem uit te schakelen. Hij ligt in het ziekenhuis met een stevige hersenschudding en een scheur in zijn schedel. Nog een geluk dat ze hem niet doodgeslagen heeft. We komen net van de politie om een verklaring af te leggen. Iedereen is een beetje bedrukt. Liesje zelf is heel erg geschrokken dat mensen zo gemeen kunnen zijn.’ ‘Jezus, Luke, dat is afschuwelijk. Wens haar alle sterkte van ons. Is er iets dat wij kunnen doen.’ ‘Dat weet ik even niet, Dieuwke. We proberen haar zo goed mogelijk op te vangen. Ik wil proberen haar gedachten te verzetten door haar aan het werk te zetten op een onderwerp dat haar sterk bezighoudt, haar vader. Maar of dat er gaat komen kan ik nog niet zeggen. Maar ze is wel sterk hoor.’ ‘Kan het helpen als wij aandacht aan de zaak schenken.’ ‘Ik denk het niet op dit moment. Ze heeft nu geen behoefte aan extra aandacht. Het OM houdt het op noodweer en wij hebben een aanklacht ingediend tegen hem.’ ‘Houd me alsjeblieft op de hoogte. Ook als ze aan de slag gaat. We zijn heel nieuwsgierig op basis van wat ze tot nu geproduceerd heeft.’
De volgende dag gebeurt er niet veel bijzonders. Wel informeren ze bij de verhuurder of hun campertje te koop is. Dat is het geval. Ze houden het even in beraad omdat de prijs vrij hoog is. Maar ze besluiten de volgende dag het campertje toch te kopen, na wat afdingen. Er zit ook nog een luifel bij die ze aan het busje kunnen bevestigen. Op 29 december belt Margriet dat de detective misschien iets gevonden heeft. Maar het fijne weet ze nog niet. 'Op twee januari brengt hij rapport uit. Zal ik vragen of hij naar jullie toekomt, dan komen wij ook. Nodigen jullie Annie dan uit?'
Hoofdstuk 26 De Preek 28/12/16-02/01/17 Ralph 2
Ralph en Isabel zijn weer terug in Plains. Ze hebben eerst nog even genoten van de omgeving en alle geliefde plekjes bezocht. Daar beleefden ze alle herinneringen weer opnieuw. Daarna hebben ze uitgebreid besproken wat ze moeten doen en hebben een besluit genomen. Bij de volgende preek, op eerste Kerstdag, gaat hij Isabel uitgebreid aan de gemeente voorstellen. Daarna gaat hij hen op de man af vragen of ze hem willen houden als pastor of dat ze liever een andere voorganger willen. Als ze hem in grote meerderheid willen houden, wil hij hen vragen een andere plaatsvervanger voor hem aan te stellen omdat deze, als diens vriend, medeverantwoordelijk is voor de misdaden en de veroordeling van John Walker. Als hij slechts een kleine meerderheid krijgt of als ze geen nieuwe plaatsvervanger willen, weet hij wat hem te doen staat.
Die ochtend loopt de kerk langzaam vol. Om klokslag elf uur begint Ralph de dienst. Na de standaardrituelen en de eerste zangsessie vangt de preek aan. Ralph begint: Beminde gelovigen, ik ben erg blij weer bij u terug te zijn. De afgelopen tijd is heel druk geweest. Vorige week ben ik bij het huwelijk geweest van mijn dochter Mary met haar grote liefde. Graag wil ik u Isabel voorstellen. De meesten kennen haar al als mevrouw Carter, de vrouw van Phil. Voordat ze met Phil trouwde was ze mijn grote en enige liefde. En ik haar grote liefde. Onze gezamenlijke dochter Mary, die velen van jullie nog wel kennen, heeft ons weer bij elkaar gebracht. Eindelijk hebben we het geluk hervonden dat we vijfentwintig jaar geleden zijn kwijtgeraakt. Isabel mocht toen niet trouwen met mij, en haar ouders, die soms in deze kerk aanwezig zijn, hebben haar gedwongen te trouwen met Phil Carter. Wij allen hebben haar steeds ongelukkiger zien worden. Onze dochter kon dat niet langer aanzien. Zij eiste dat we haar vertelden wie haar echte vader was en zij heeft Isabel en mij een tweede kans geboden met een kleinkind als bonus. Onze god heeft ons geleerd dat het belangrijk is van onze medemens te houden. Daarom is het een daad tegen zijn wil om mensen die heel veel van elkaar houden, te verbieden elkaar die liefde te geven. Er zijn mensen die geloven dat dit leven op aarde voor de meesten van ons bedoeld is om te lijden en daardoor na onze dood een beter leven te kunnen krijgen. Dat blijft een hardnekkig misverstand en is alleen bedoeld om een klein aantal bevoorrechten een beter leven nu te geven ten koste van u. Wij baptisten stellen daar tegenover dat we recht hebben om in dit leven geluk te vinden, niet zozeer door onze eigen belangetjes te dienen en genot na ta jagen, maar door anderen geluk en liefde te geven. Ik wil Isabel graag al de liefde geven die ze de afgelopen jaren heeft moeten missen. Isabel heeft via haar advocaat een scheidingsverzoek ingediend en het lijkt erop dat haar echtgenoot Phil daaraan wil meewerken. Zo gauw de uitspraak er is zal ik Isabel ten huwelijk vragen, iets wat ik vijfentwintig jaar geleden had moeten doen. Het is in onze Baptistische kerk niet zo gebruikelijk dat een getrouwde man voorganger is, maar er zijn geen regels voor en er zijn talloze voorbeelden waarbij getrouwde voorgangers uitstekend functioneren. Ik wil dat oordeel graag bij u leggen, als vaste bezoekers van onze kerk. Ons zeer gewaardeerde lid Jimmy Carter zal u straks uitleggen hoe u uw oordeel kunt geven. Tot slot wil ik u allen de groeten overbrengen van onze dochter Mary. Ze is in Nederland en ze is net getrouwd met Luke Walker, de zoon van Ben en Catherine, eveneens gewaardeerde leden van deze gemeente, die hier in de kerk aanwezig zijn. Het kersverse echtpaar is heel gelukkig met elkaar en Mary staat op het punt te bevallen. Ze hebben mij gevraagd u veel geluk en wijsheid toe te wensen. Ik wil het woord geven aan Jimmy Carter.
'Beste gelovigen, na deze mooie woorden van onze voorganger, Ralph Cox, die ons al die jaren zo goed geleid heeft, wil ik u graag de procedure uitleggen. Vóór u in de bank vindt u een rode en een groene kaart. Ik roep u straks een voor een naar voren. In het afgeschermde gedeelte kunt u straks een kaart in de bus stoppen. Als u wilt dat Ralph Cox onze voorganger blijft, doet u een groene kaart in de bus, als u liever een andere voorganger wilt, doet u een rode kaart in de bus. U kunt geen twee kaarten tegelijk in de bus stoppen. Als u geen voorkeur heeft, doet u geen kaart in de bus. Tegen het einde van deze dienst wordt de uitslag bekend gemaakt.' Jimmy noemt op alfabetische volgorde alle namen op en iedereen komt na elkaar naar voren. Dan gaat de dienst verder met gezang, terwijl Jimmy de kaarten telt. Als de telling klaar is en het lied is afgelopen komt hij naar voren. 'Ik heb alle kaarten naar eer en geweten geteld. Maar ik nodig iemand anders graag uit het te controleren. Er zijn in totaal 163 kaarten in de bus gedaan. Daarvan waren 105 groene en 58 rode kaarten. Daaruit concludeer ik dat een grote meerderheid van jullie ervoor is dat Ralph Cox onze voorganger blijft. Laat mij Ralph als eerste gelukwensen met zijn herbenoeming.' 'Dank je wel, Jimmy. Je blijft een belangrijke steunpilaar voor onze kerk.' ‘Gelovigen, ik dank jullie voor jullie vertrouwen in mij. Ik krijg daardoor weer nieuwe energie om jullie de komende jaren te dienen. Dan is er nog een ding dat ik met jullie wil bespreken. Daarvoor wil ik Ben en Catherine naar voren roepen.’
Catherine begint: ‘Beste kerkgenoten, ons is de laatste weken iets vreselijks overkomen. Onze zoon John is een paar weken geleden meegereisd naar Nederland nadat hij bij ons een leuk meisje had leren kennen. Daar logeerden ze bij Luke en Mary in huis. In hun huis heeft hij dat meisje zwaar beledigd en toen heeft ze hem de bons gegeven. Luke en Mary hebben hem toen de deur uitgezet. Wij hebben hem in Nederland niet meer gezien. Maar wij hebben zojuist bericht gekregen dat hij in Nederland dat meisje heeft ontvoerd onder bedreiging van een mes, haar heeft aangerand en opgesloten en heeft geprobeerd haar vast te binden met kettingen en te verkrachten. Maar zij heeft hem met een koekenpan op zijn hoofd geslagen. John ligt in Nederland in het ziekenhuis en is daar in staat van beschuldiging gesteld. Hij wacht daar zijn veroordeling af. Wij kennen John als een aardige en vlotte jongen, die altijd gezelligheid bracht op de diverse feestjes.’ Ben neemt het over: ‘Hier in Plains ging hij het laatste jaar vaak om met Edward onze plaatsvervangend voorganger. Wij hebben het sterke vermoeden dat hij onder invloed is geraakt van diens ideeën, die nogal conservatief en vrouwonvriendelijk zijn. Wij beschouwen dit voorval als een aanwijzing van het kwaad dat de verspreiding van die ideeën voor onze gemeente kan betekenen. Ik wil dit graag onder jullie aandacht brengen.’ Ralph neemt het woord terug en dankt Catherine en Ben: ‘Ik ben blij dat jullie de moed hebben gehad om dit probleem aan de gemeente mee te delen. Zijn er mensen die hierop willen reageren?’ De eerste die reageert is een opgeschoten jongeman: ‘Dat moet de schuld van dat meisje zijn. John en Edward zijn van onbesproken gedrag.’
‘Onzin,’ zegt een ander. ‘We hebben vaak genoeg geklaagd over hoe John en ook Edward met meisjes omgingen. Ze hebben onze dochter een keer gezamenlijk overmeesterd en tot seks gedwongen.’
‘John heeft een tijdje verkering gehad met onze Nancy, maar hij heeft haar gedumpt omdat ze niet mee wilde doen aan hun spelletjes.’
‘Onze dochter Yvonne heeft ook zoiets meegemaakt, maar dat was een groep van vijf man. Ze liep dagenlang alleen maar te huilen in huis.’
‘Edward heeft ons toch uitstekend geleid terwijl jij zo nodig weg moest.’
‘Ik vind Edward een gluiperd, hij preekt altijd dat we godvrezend moeten zijn, maar zelf trekt hij zich van God noch gebod iets aan.’
‘Ik heb die twee een keer samen gezien toen ze deel uitmaakten van een knokploeg. Onze zoon is homo en ze hebben hem ongenadig in elkaar geslagen.’
‘Wij hebben toevallig een donkere huidskleur. Daar moesten ze niets van hebben. Onze zoon en dochter werden steeds getreiterd door een groep waar die twee ook bij hoorden.’
Jimmy Carter staat op: “Wat ik hier hoor gaat alle perken te buiten. Ik had gewild dat we dat eerder wisten.’ ‘Maar ze bedreigden ons, we mochten niets zeggen.’ Ralph neemt het woord: ‘Wat wij zojuist vernomen hebben is heel ernstig. Het druist in tegen de geest van ons geloof en onze gemeente, maar het zijn ook misdaden tegen de wet. We moeten dit onderzoeken en in handen van de politie leggen. In de tussentijd moeten we Edward en andere leden van die groep schorsen en uit onze kerk weren. Zijn jullie het daarmee eens? Verreweg de meeste leden steken hun hand op bij wijze van instemming. In dat geval hebben we nog de taak om een nieuwe plaatsvervanger aan te wijzen. Zijn er mensen beschikbaar voor die rol. Het blijft even stil, maar dan staat de man met de donkere huidskleur op: ‘Als niemand daar bezwaar tegen heeft, ben ik wel bereid die rol op me te nemen.’ ‘Wie heeft bezwaar tegen het aanwijzen van Robert Jackson als mijn plaatsvervanger?’ vraagt Ralph. Een paar mensen steken hun hand op. Ralph vraagt beleefd naar de reden van hun bezwaar. ‘Zwarte mensen kunnen ons niet voorgaan, die missen daar de kwaliteiten voor.’ ‘Wie is het eens met de aanwijzing van Robert Jackson?’ Bijna de hele kerk staat op. ‘Dan benoem ik namens jullie Robert Jackson als mijn plaatsvervanger. Komt u even naar voren, mijnheer Jackson.’ ‘Dit is een heuglijke dag voor onze gemeente. U bent de eerste plaatsvervanger met een donkere huidskleur. Wij juichen dat van harte toe en danken u voor de moed om u kandidaat te stellen. Mag ik u van harte feliciteren en bedanken.’ Vanuit de kerk klinkt een luid applaus op. ‘Dan beëindig ik hiermee de dienst. Ik dank jullie allen voor jullie aanwezigheid.’ Ralph en Robert begeven zich naar de uitgang en geven alle gelovigen een hand.
