Oude Wonden, Nieuwe Grenzen (1)

Hoofdstuk 1 Verhalen en Aanzoek 22/11/16
Peter en Chloe 10

Precies om vijf uur staan Luke en Mary bij hen voor de deur in Zwolle. Peter doet open en nodigt hen binnen. Chloe komt erbij en geeft Mary spontaan een zoen.
'Zullen wij dan ook maar, Peter,' stelt Luke voor.
De mannen omhelzen elkaar wat klungelig.
Dan geeft Mary Peter een zoen en neemt Luke Chloe in zijn armen.
'Nou die fase zijn we goed doorgekomen. Wat drinken jullie?' vraagt Peter.
'Ik graag een whisky, of bourbon, dat mag ook.'
'Ik heb een hele bijzondere whisky, die bewaar ik voor speciale gelegenheden. Hij heet Dalwhinney, een single malt natuurlijk van vijftien jaar oud. Wat drink jij, Mary?
'Heb je port?
'Wit, rood of tawny?'
'Tawny graag.'
Peter en Chloe komen met de glazen aanzetten. Ze proosten.
'Een goede manier om elkaar te leren kennen is om te vertellen hoe stelletjes elkaar ontmoet hebben,' zegt Luke.
'Ja dat lijkt me leuk. Wanneer komen jullie weer?’ zegt Chloe.
'Hoe bedoel je?' vraagt Luke.
'Nou daar hebben we wel een paar uur voor nodig,' antwoordt Peter.
'Oh, dan zij wij nog bescheiden. Misschien lukt het ons wel binnen een uur,’ zegt Mary.
‘Zullen wij dan maar beginnen,’ oppert Luke. ‘Jullie nemen het over wanneer je zin hebt. Ons gezin verhuisde van het plaatsje Columbus naar Plains in de staat Georgia. Ik ging voor het eerst naar de Maranatha kerk daar en toen zag ik Mary staan praten met een groepje jongens en meisjes. Haar spontane lach klonk overal bovenuit. Het was het verrukkelijkste schepsel dat ik ooit gezien had. Maar ik was nieuw en heel verlegen, dus ik durfde me niet in het gesprek te mengen. Toen ze me zag trok ze me binnen de groep en stelde iedereen aan me voor. Pas twee weken later had ik voldoende moed verzameld om haar te vragen om een ritje met me te maken, met een auto die ik van mijn broer mocht lenen. En ze zei nog ja ook. Ze kende een prachtig verlaten plekje bij de rivier en voor ik er erg in had, had ze haar kleren uitgetrokken en lag ze te spartelen in het water. Ik was nog lang zo vrij niet en had heel veel moeite om mijn onderbroek uit te trekken. In het water liet ze me zien hoe ik haar klaar kon maken en daarna op het strandje maakte ze mij klaar met haar mond en hand. Ik was in de zevende hemel, ik had nog nooit zoiets heerlijks meegemaakt. Een paar weken later was ze overtuigd van onze gevoelens. We reden naar ons plekje bij de rivier en toen mocht ik haar ontmaagden. Ik heb haar nog aan mijn ouders voorgesteld, en toen was ze ineens verdwenen. Ik kreeg een kort briefje dat ze zwanger was en mij niet met haar problemen wilde belasten. Ik was helemaal ten einde raad: zoveel geluk te hebben beleefd en dan ineens alles kwijt zijn.'
Mary neemt het over: 'Ik hield echt heel veel van Luke. Maar ik had een levenstaak, voelde ik. Ik had me voorgenomen de liefde terug te brengen in de harten van mensen. Ik wilde Luke niet belasten met mijn taak én mijn zwangerschap, en ik durfde mijn ouders niet te vertellen dat ik zwanger was. Ik kon alleen onze pastor in vertrouwen nemen. Die wist van mijn zelfgekozen roeping. Ik vertelde hem dat ik zwanger was en terug wilde naar de roots om met mijn werk aan te vangen. Ik liet hem plechtig beloven aan niemand wat te vertellen. Ik heb nog nagedacht over abortus maar ik kon het niet verdragen na Luke ook nog zijn baby te verliezen. Ik ben stiekem naar Nederland gevlucht omdat ik had gelezen over het begin van het Baptisme hier in Gasselternijveen. Ik heb je verteld over mijn domme keuzes, Chloe. Nou dit was de stomste. Alleen aan Ralph en Geertje heb ik te danken dat het toch nog goed gekomen is.'

'Zullen we zo aan tafel gaan?’ vraagt Chloe. 'Daar kunnen jullie rustig verder vertellen, als je het eten maar binnen houdt.'
'Zoiets zeg je toch niet, Chloe!' wijst Peter haar terecht.
'Sorry, het was als een grapje bedoeld.'
'Dat begrepen we wel hoor.'
'Ga maar vast zitten, het is zo klaar.'
Peter en Chloe dienen samen het eten op.
‘Nadat Mary vertrokken was werd ik ontboden door de pastor. Hoe ik het in mijn hoofd haalde een zeventienjarig meisje te bezwangeren. En dat ik wist wat me te doen stond. Hij was heel streng, maar toen hij doorhad dat ik niets liever wilde dan haar achterna gaan, trok hij bij. Hij sprak over haar missie en dat ze terug wilde naar de roots. Hij vermoedde dat ze naar Nederland was gegaan. Daarna beloofde hij me alle steun en gaf me geld mee voor een paar maanden. Na veel navraag en internetstudie besloot ik naar het monument van Johannes Feisser te gaan. Mary en Geertje hebben me daar gezien.'
'Ik schrok me wild toen ik Luke zag en tegelijk sloeg mijn hart over. Geertje heeft me gedwongen contact te zoeken en Luke zijn eigen keuze te laten maken. Ik heb een brief bij de hotelreceptie achtergelaten, waarin ik van hem eiste dat hij onvoorwaardelijk mijn missie zou steunen of anders terug moest gaan naar Amerika. Via dezelfde weg liet hij me weten dat hij zijn leven zou geven om bij mij te zijn en vader van ons kind te worden, maar hij stelde twee voorwaarden: dat ik hem nooit meer zou verlaten en dat ik hem serieus moest nemen als adviseur. Daar ging ik natuurlijk mee akkoord. Ik wilde niets liever. Ik logeerde toen bij Geertje en vroeg hem naar ons toe te komen. Geertje deed open, maar hij rende langs haar heen en vloog in mijn armen. Ze zei dat ze ons een poosje alleen liet omdat we veel in te halen hadden en dat ze niet zou schrikken als ze ons vrijend zou aantreffen op de grond met alle kleren om ons heen. Sindsdien zijn we het gelukkigste stel op aarde.'
'Daar ben ik het niet mee eens, dat zijn wij namelijk al,' komt Peter ertussen.
'Ok, een gastheer en gastvrouw moet je altijd de eer gunnen, anders worden we straks niet meer uitgenodigd,' bindt Luke in.
'Ik kan aan jullie zien dat jullie heel veel van elkaar houden. Misschien dat ik dat geluk op de televisie in je zag, dat perfect aansloot bij mijn eigen geluk. Ik vind het een heel mooi verhaal en ik ben blij dat jullie elkaar toch gevonden hebben. Jullie hebben het binnen het uur gered en nog gegeten ook. Knap hoor.'

'Koffie, jongens, met een borreltje erbij?'
'Lekker.'
'Nog een whisky, Luke, of wil je iets anders, ik heb ook lekkere Napoleon cognac van Courvoisier.'
'Ik probeer de Courvoisier deze keer.'
'En Mary? Nog een portje, of iets anders?'
'Ik vond die port heerlijk, dus doe nog maar een glaasje.'
Peter neemt ook een cognacje en Chloe drinkt een rosé.
'Zal ik dit keer aftrappen? Ik heb een jeugdvriend die Freek heet. Hij woont ook in dit huis en we werken bij dezelfde baas. Wij waren zo'n beetje onafscheidelijk. Dus gingen we ook samen met vakantie. We scharrelden altijd wel ergens een vriendinnetje op, dat waren we thuis ook gewend. Die keer waren we in Kenia met een strandvakantie en we kwamen aan een tafel te zitten met een Engels stel van onze leeftijd. Het bleken een tweelingbroer en zus te zijn. Ze hadden elk een eigen kamer, zoals wij ook. Hij heet Charles en zij Virginie. We nodigden hen bij ons uit om nog wat te drinken. Virginie papte met Freek aan, en ik bleef met Charles zitten. De volgende avond kwam Virginie bij mij slapen. Daarna bleken we ook nog dezelfde Safari-trip te hebben geboekt. Door die Lodge, Elsa’s Kopje, werden we alle vier betoverd, en we vonden de gamedrives prachtig met zo'n sundowner rond een kampvuur. Er was een prachtig vakantiehuis voor vier of meer personen, met een woonkamer, twee slaapkamers, drie badkamers en een eigen zwembad. Ter plekke hebben we besloten elk jaar met elkaar in dat huis onze vakantie door te brengen. Dat houden we nu al twaalf jaar vol, en soms plakken we er nog een weekje strand aan vast. Ondertussen vrijden we ook met zijn vieren, en tijdens de strandvakanties namen we ook wel eens andere meisjes mee van de bar. En dan hadden we een seks-tet. Woordspeling. Zo heb ik Chloe leren kennen.'
'Ik vond hem toen al leuk. Hij legde meer gevoel in het vrijen en sprak tegen me. Freek en Charles waren wat mechanischer. Maar ik leerde hem pas later echt kennen, toen hij alleen zat in de Beach bar. Wij zaten daar met een groepje meiden altijd te wachten op klanten. We waren een soort zelfstandige prostituees maar we deden het niet eens altijd voor het geld, soms ook gewoon voor een maaltijd of voor wat te drinken. Het was puur overleven. Maar eigenlijk snakten we allemaal naar een beetje liefde.
Ik zag hem alleen zitten in de bar en vroeg of hij me nog kende. Hij bevestigde dat maar zei dat hij mijn naam vergeten was. We hebben heel openhartig met elkaar gepraat en toen heb ik hem meegenomen naar mijn flatje. Daar hebben we elkaar rustig en heel lang bemind. We zeiden tegen elkaar dat we verliefd op elkaar zouden kunnen worden als er geen belemmeringen zouden zijn. Die nacht was Peter samen met Virginie. Met zijn tweeën hebben ze al die problemen op een rijtje gezet en kwamen tot de conclusie dat die op te lossen zouden zijn als hij er echt voor ging. Dat vond ik zo lief van haar, terwijl ik toch een soort concurrente voor haar was. De volgende dag kwam hij naar me toe en zei dat hij met me verder wilde en me naar Nederland wilde halen. Ik kon het nauwelijks geloven, maar dat zeggen er wel meer, en als ze dan thuis zijn vergeten ze alles snel. En ik had hem nog niet verteld over mijn dochtertje Rosie. Ik vertelde dat ik haar graag mee wilde nemen. Peter vroeg alleen of ze op me leek. Dan kon hij ook wel van haar houden. Toen vlogen ze terug, zij naar Nederland en Charles en Virginie naar Engeland. En ik was bang dat ik ze nooit meer terug zou zien.'
'Ik had haar in Kenia al gepolst of ze met me wilde trouwen en me als vader voor Rosie wilde. In Nederland ging ik navraag doen bij de IND en dat bracht aan het licht dat het heel moeilijk zou worden om een verblijfsvergunning te krijgen voor een zwart meisje uit Kenia, behalve als we getrouwd zouden zijn en Rosie op mijn naam stond. Toen heb ik haar gebeld en gevraagd of ze nog steeds met me wilde trouwen. Twee weken later waren we weer bij elkaar in Nairobi. De ambassade heeft ons toen heel goed geholpen. We zijn zes weken later getrouwd in Kilifi. De IND had een voorlopige verblijfsvergunning geregeld, dus kon ik haar gelijk meenemen naar Nederland.'
'Ik was zo gelukkig toen we elkaar weer zagen, ik barstte gewoon in tranen uit. Ik vind het heerlijk in Nederland en begin helemaal mijn draai te vinden en Rosie vindt het hier ook leuk. Dus nu begrijpen jullie hopelijk waarom wij het gelukkigste stel zijn.'

Mary zegt: 'Ik moet jullie feliciteren. Jou, Peter, omdat je de mooiste vrouw van de wereld hebt gevonden, Chloe omdat je zo'n lieve ruimdenkende man hebt gevonden en jullie daarom het gelukkigste stel zijn. Maar ook met het mooiste verhaal, al hebben jullie de twee uur niet volgemaakt.'
Ze staat op en sluit Chloe spontaan in haar armen. 'Wil je alsjeblieft mijn vriendin zijn?'
'Ja natuurlijk, gekkie. Een tweede plaats is ook heel mooi hoor.'
Dan loopt ze naar Peter en geeft hem een zoen. 'Ik heb heel veel bewondering voor je, Peter, maar ze is het echt waard hoor.'
'Ja, dat weet ik, Mary. Dankjewel voor het compliment. Weet je, ik had me niet zoveel voorgesteld van deze avond, maar ik vind jullie echt aardig.'
'Peter wil jullie nog wat vertellen. Ik wil niet dat er geheimen tussen ons zijn.'
'Goed, ik vind dat Chloe gelijk heeft. Ik ben hier wat minder trots op. Beloof me alsjeblieft dat je het niet verder vertelt?'
'Dat is goed,' zegt Luke.
‘Freek en ik werken voor een organisatie die handelt in wiet. Volgens de wet is dat illegaal, dus eigenlijk zijn we lid van een criminele bende. Sinds ik met Chloe ben, heb ik me teruggetrokken uit de operationele dienst, maar ik word nog gedeeltelijk betaald door de Organisatie als adviseur. Ik werk nu deels als lobbyist voor de legalisering van wiet in opdracht van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, deels ben ik voor de Organisatie aan het uitzoeken hoe de overgang naar een legaal bedrijf eruit kan gaan zien. Een jaar geleden hebben we nog een overval gepleegd op de opslagplaats van een concurrerende bende in Duitsland. We hebben wapens in beslag genomen, hun handelsvoorraad geroofd en vier mensen gegijzeld. Wij moesten ons territorium verdedigen, vonden we. Gelukkig konden we een deal sluiten. We hebben de gijzelaars vrijgelaten en de handelsvoorraad teruggegeven. Maar de wapens hebben we geconfisqueerd. Nu weten jullie hoe aardig ik ben.'
'Dat is best heftig, Peter,' zegt Luke. 'Je laat in ieder geval zien dat je geen bloedvergieten wilt, en de gezondheid van mensen niet in gevaar wilt brengen. Misschien is de rest gewoon een vorm van overleven. Maar voor het verhaal krijg je in ieder geval extra punten.'
'Dankjewel, ik was heel bang voor jullie reactie, eerlijk gezegd, dat jullie ons zouden veroordelen. Chloe en ik hadden afgesproken er eerlijk over te zijn.'
'Jullie zijn in ieder geval bezig de zaken ten goede te keren. Alleen dat al vind ik een prestatie. De wet is voor mij ook niet altijd heilig,' vult Mary aan.

'Dan nog iets. Een paar dagen geleden kwam een leverancier van ons aan met de vraag of ik hem wilde helpen. Hij wilde een daad stellen omdat zijn dochter door een groep verkracht was, waar die Ivo Nouwens bij betrokken was. Het fijne weet ik er niet van, maar ik had er wel lol in. Dus ik heb een plan voor hem bedacht en hem een duikerspak geleend. Blijkbaar heeft het gewerkt, maar toen ik dat interview van Nouwens op televisie zag, dacht ik dat het misschien iets met jullie te maken zou kunnen hebben.'
'Jezus, jullie hebben mijn feestje verpest, maar ik moet er nu wel smakelijk om lachen. Zeker om alle toevalligheden die bij elkaar komen.'
'Misschien helpt het Marinus een beetje van zijn wroeging af,' zegt Luke. 'Die man zat er helemaal doorheen.'
'Nu word ik heel nieuwsgierig, dit volg ik niet meer,' zegt Chloe.
Luke vertelt hoe Marinus na zijn scheiding zijn jongste dochter Liesje gegijzeld had gehouden en hoe ze haar tijdens een uitzending van Boer Zoekt Vrouw hadden teruggebracht bij haar moeder. Dat was deels Mary's werk. Achteraf voelde die vader zich daarover erg schuldig. Haar zus Annie heeft bij de Tros gewerkt en was bij een interview door Nouwens in Genève gedrogeerd met GHB en door een hele groep acteurs verkracht waar Nouwens ook bij was. Ze besefte toen dat ze er niets tegen kon doen, maar ze had wraak gezworen. Daarom hadden we dat live-interview met Ivo gepland om hem te confronteren. Maar wij dachten dat hij was flauwgevallen. Nu blijkt dat Marinus erachter zit. Wij dachten dat Marinus het niet wist, maar Bertie zei gisteren dat ze het per ongeluk verteld heeft.'
'Jezus, daar gaat onze puntenvoorsprong,' verzucht Peter. 'We kunnen hoogstens nog voor een gelijkspel gaan, Chloe.'
'Ok, daar doen we het voor, jongens. Een gelijkspel is prima,' zegt Mary.
'Jongens, ik weet niet of en wanneer jullie willen trouwen, maar dan willen wij graag jullie trouwfeest organiseren,' biedt Peter spontaan aan.
'Daar hebben we eigenlijk nog nooit over nagedacht. Maar Sjaak heeft gezegd dat hij ons wilde trouwen. Zullen we hem daaraan houden, Luke?'
'Dat lijkt mij wel een goed idee. Wil je alsjeblieft met me trouwen, Mary, je zou me de gelukkigste man op aarde maken?'
'Ik zou maar uitkijken met die uitspraken. Ik dacht dat je het nooit zou vragen, Luke, maar ik wil heel graag met je trouwen. Jullie zijn nu wel ineens getuigen geworden. Zouden jullie dat willen?'
'Voor jullie altijd,' zeggen Peter en Chloe in koor.

'Ik dacht dat we rust zouden krijgen na de doopplechtigheid,' verzucht Mary, 'maar de agenda loopt helemaal vol. Ik wil met Luke en Liesje nog naar Amerika om te kijken of we mijn moeder uit haar isolement kunnen halen. Ze zit gevangen in een liefdeloos huwelijk. Daar komt mijn obsessie met liefde vandaan, denk ik.'
'Maar je kan toch niet de verantwoordelijkheid voor de hele wereld op je schouders laden,’ verzucht Chloe.
'Dat heb ik vaker gehoord en je hebt gelijk. Gelukkig krijg ik heel veel liefde terug van anderen. En het blijft mijn moeder. Ze heeft zich voor mij weggecijferd, geloof ik, en ze zal haar kleinkind toch ook eens willen zien.'
‘Mary wil weten of ze een dochter is van haar vader of van haar moeders eerdere minnaar. Dat bleek Ralph te zijn, die haar gedoopt heeft.’
‘Ja, ik kan me voorstellen dat je dat wilt weten,’ zegt Chloe. ‘Ik ken mijn vader ook niet. Mijn moeder houdt vol dat het een sjamaan was.’

'Jongens, ik heb het heel erg gezellig gevonden,' neemt Peter het over.
'Ja dat vind ik ook, het doet me zelfs een beetje pijn om nu afscheid te nemen. Jullie kunnen hier blijven slapen als jullie willen.'
'Dank je voor het aanbod, Chloe. Ik denk dat het nog iets te vroeg is. Maar we houden het in gedachten,' reageert Mary.
'Ik vind jullie geweldige mensen,' zegt Luke. 'Ik zou jullie graag bij ons uitnodigen, maar we logeren meestal nog steeds bij Geertje en Liesje. Dus we moeten even overleggen. Anders gaan we een keer uit eten.'
Ze kruipen met zijn vieren bij elkaar in een omhelzing.
'Dag lieverds, rijdt voorzichtig, tot snel.'
Peter en Chloe ruimen de boel nog even op en kruipen dan in bed.
'Ik wist totaal niet wat ik moest verwachten,' zegt Peter, 'maar dit ging al mijn verwachtingen te boven. Ze zijn spontaan en vrolijk, hebben humor, en geven heel veel van zichzelf. Ik vind ze allebei erg lief.'
'Van Mary wist ik het wel, maar Luke is ook geweldig. Hoe hij haar helemaal achterna is gegaan, nadat ze hem heeft achtergelaten.'
'Bedoelde je nu serieus om met zijn vieren te slapen, of maakte Mary dat ervan?'
'Niet boos worden alsjeblieft, maar soms droom ik ervan om met Mary te vrijen, en met Luke lijkt het me ook niet verkeerd.'
'Nee, ik word niet boos hoor. Jij bent een gevoelsmens en daarom houd ik van je. Ik vind Mary ook een stuk en dat buikje staat haar heel goed. Ik val niet echt op mannen en Luke waarschijnlijk ook niet, maar voor de gelegenheid kunnen we er wel het beste van maken, lijkt me. Ik vond het wel mooi hoe ze het nog even afhield. Maar voor vannacht moeten we het even met ons tweeën redden.'
'Daar is helemaal niets mis mee, kom maar lekker in me.'