Convergerende Werkelijkheden (67)
- Beste lezers, het feuilleton nadert zijn einde en ik vraag me af wat ik verder zal gaan doen. Ik denk erover om de delen 2 t/m 10 via de autursblog beschikbaar te maken. Maar dat moet dan in grotere happen dan per hoofdstuk. anders ben ik over twintig jaar nog bezig. Dus als jullie onder een andere titel een nieuwe blog aantreffen, weten jullie waar het over gaat.
- De foto dit keer is van de Penitentiaire Inrichting van Atlanta, Georgia. Luke's broer John is daar opgenomen, nadat hij in Nederland veroordeeld is voor het gijzelen en aanranden van Liesje en is uitgewezen naan de VS. Liesje gaat hem daar opzoeken en lacht hem daar vierkant in zijn gezicht uit, nu zij heel gelukkig is met Jacob en al haar vrienden en vriendinnen. John reageert woedend en wil daarna niemand meer zien, maar het blijkt het begin te vormen van een soort zelfreflectie.
- In het feuilleton houden de leden van Jacob's woongroep een bewonersvergadering met name over een uitbreiding, die Anouk, Willem, Jacob en Iris een eigen plek voor hun vieren moet geven. Ze maken ook plannen om nog een laatste bezoek te brengen aan Grete in Nakskov, omdat die hen graag nog een keer wil zien. Tot volgende keer weer, Rob
Hoofdstuk 67 Bewonersvergadering
Om twee uur opent Henk de vergadering.
‘Ik heb mezelf maar als voorzitter uitgeroepen. Als iemand daar bezwaar tegen heeft, mag die de rol zo overnemen.’
‘Ik zal wel notuleren, biedt Sofie aan.
Willem laat een bladje circuleren waarop iedereen een agendapunt kan opschrijven.
‘Volgens mij is de laatste formele vergadering twaalf jaar geleden. Ik constateer dat de notulen daarvan verloren zijn gegaan. Ik wil de maker daarvan hartelijk danken en doorgaan naar agendapunt 1. Uitbreiding
‘Ik heb al eerder eens geconstateerd dat we steeds meer bezoek krijgen. En het is geweldig dat ook steeds jongere gasten dit hol weten te vinden. We kunnen ze nog net allemaal aan tafel verwelkomen, maar als ze willen logeren moeten we nee verkopen. Ik vind dat dit ten koste gaat van onze spreekwoordelijke gastvrijheid. We hebben ruimte nodig voor logées. Gisteren hoorden we dat vier van onze geliefde bewoners van nu af aan regelmatig met elkaar willen vrijen. Dat gaat niet best lukken in onze kamers. We hebben een ruimte nodig, waar mensen zich fatsoenlijk kunnen terugtrekken om eens goed te vrijen. Dat wordt een retraiteruimte. Natuurlijk gaat dat geld kosten. Primair komt dat ten koste van de gebruikers, maar ik stel voor ook wat rekening te houden met de draagkracht van de bewoners. Ik stel voor een commissie van twee man in het leven te roepen die met de corporatie gaat onderhandelen over uitbreiding van de ruimte.’
‘Voor,’ zegt Jurgen.
‘Ik ook,’ volgt Jannah
‘Voor, mag ik een stem-motivatie geven, Voorzitter,’ zegt Mathilde.
‘Ok, ga je gang.’
Ik vond het heerlijk al die bezoekers en dat grut over de vloer. Daar blijven we allemaal jong van.’
‘Yeah,’ komt er bijval van alle kanten.
‘Ik mag niet stemmen,’ zegt Iris. ‘Ik ben formeel geen bewoner.’
‘Als je voorstemt, tellen we hem mee, anders niet,’ zegt de voorzitter
‘Voor,’ stemt Iris.
De anderen sluiten zich aan
‘Het voorstel is aangenomen, constateer ik,’ zegt Henk.
‘Wie meldt zich aan?’
‘Ik ga wel mee,’ zegt Marcel. ‘Ga jij ook, Henk ?
‘Ok, als jullie dat willen. Mijn idee is niet om langdurige nieuwbouw na te streven, met al die herrie en andere overlast. Ik denk eerder aan een soort modulewoning, die relatief snel geplaats kan worden, en vrij snel aangesloten kan worden op de bestaande leidingen. Misschien kunnen de kosten daarvan nog redelijk beperkt blijven. Ik stel voor zo snel mogelijk contact te leggen en daar verslag van te doen in een volgende vergadering. Nog vragen hierover?’
‘Nee, dan gaan we nu over naar agendapunt 2. Denemarken. Ik wil het woord geven aan Iris of Jacob.
‘Wij hebben een brief gekregen uit Denemarken van Grete. Die was heel blij met alle kaarten en brieven die ze heeft ontvangen. Maar het lijkt niet heel goed met haar te gaan en steeds meer kwaliteit in te moeten leveren. Ik kon tussen de regels door lezen, dat ze ons graag nog een keer wilde zien. Jacob en ik hebben besloten er een lang weekend heen te gaan. Voorlopig hebben wij het plan opgevat om er over twee weken op vrijdagochtend, of mogelijk al donderdagavond met de auto heen te rijden, en dan daar twee of meer hotelkamers te boeken. Ik wil graag informeren of anderen met ons mee willen gaan.’
‘Ja, dat zou ik graag willen,’ zegt Jurgen. ‘Voor Grete, maar ook voor Errol die zich opoffert om voor haar te zorgen.’
‘Ik ga ook mee,’ zegt Jannah resoluut.
‘Hoeveel plek heb je?’ vraagt Mathilde.
‘Met wat passen en meten kunnen er zes mee. Mijn dochter wil ook graag mee, dus je zou nog net meekunnen, als iedereen heel beperkt bagage meeneemt.’
‘Dan wil ik wel graag mee.’
Kan iedereen vrijdag de 20e september ?
‘Is die genoteerd, Soof?’
‘Goed, zijn er onderwerpen voor de rondvraag ? Nee, dan sluit ik de vergadering. Bedankt voor jullie inbreng.’
Iris en ik gaan op zoek naar een overnachtingsplek en komen uit bij M/S Svend Nakskov B&B aan de Reimersgade waar we drie kamers reserveren voor drie nachten.
Om twee uur opent Henk de vergadering.
‘Ik heb mezelf maar als voorzitter uitgeroepen. Als iemand daar bezwaar tegen heeft, mag die de rol zo overnemen.’
‘Ik zal wel notuleren, biedt Sofie aan.
Willem laat een bladje circuleren waarop iedereen een agendapunt kan opschrijven.
‘Volgens mij is de laatste formele vergadering twaalf jaar geleden. Ik constateer dat de notulen daarvan verloren zijn gegaan. Ik wil de maker daarvan hartelijk danken en doorgaan naar agendapunt 1. Uitbreiding
‘Ik heb al eerder eens geconstateerd dat we steeds meer bezoek krijgen. En het is geweldig dat ook steeds jongere gasten dit hol weten te vinden. We kunnen ze nog net allemaal aan tafel verwelkomen, maar als ze willen logeren moeten we nee verkopen. Ik vind dat dit ten koste gaat van onze spreekwoordelijke gastvrijheid. We hebben ruimte nodig voor logées. Gisteren hoorden we dat vier van onze geliefde bewoners van nu af aan regelmatig met elkaar willen vrijen. Dat gaat niet best lukken in onze kamers. We hebben een ruimte nodig, waar mensen zich fatsoenlijk kunnen terugtrekken om eens goed te vrijen. Dat wordt een retraiteruimte. Natuurlijk gaat dat geld kosten. Primair komt dat ten koste van de gebruikers, maar ik stel voor ook wat rekening te houden met de draagkracht van de bewoners. Ik stel voor een commissie van twee man in het leven te roepen die met de corporatie gaat onderhandelen over uitbreiding van de ruimte.’
‘Voor,’ zegt Jurgen.
‘Ik ook,’ volgt Jannah
‘Voor, mag ik een stem-motivatie geven, Voorzitter,’ zegt Mathilde.
‘Ok, ga je gang.’
Ik vond het heerlijk al die bezoekers en dat grut over de vloer. Daar blijven we allemaal jong van.’
‘Yeah,’ komt er bijval van alle kanten.
‘Ik mag niet stemmen,’ zegt Iris. ‘Ik ben formeel geen bewoner.’
‘Als je voorstemt, tellen we hem mee, anders niet,’ zegt de voorzitter
‘Voor,’ stemt Iris.
De anderen sluiten zich aan
‘Het voorstel is aangenomen, constateer ik,’ zegt Henk.
‘Wie meldt zich aan?’
‘Ik ga wel mee,’ zegt Marcel. ‘Ga jij ook, Henk ?
‘Ok, als jullie dat willen. Mijn idee is niet om langdurige nieuwbouw na te streven, met al die herrie en andere overlast. Ik denk eerder aan een soort modulewoning, die relatief snel geplaats kan worden, en vrij snel aangesloten kan worden op de bestaande leidingen. Misschien kunnen de kosten daarvan nog redelijk beperkt blijven. Ik stel voor zo snel mogelijk contact te leggen en daar verslag van te doen in een volgende vergadering. Nog vragen hierover?’
‘Nee, dan gaan we nu over naar agendapunt 2. Denemarken. Ik wil het woord geven aan Iris of Jacob.
‘Wij hebben een brief gekregen uit Denemarken van Grete. Die was heel blij met alle kaarten en brieven die ze heeft ontvangen. Maar het lijkt niet heel goed met haar te gaan en steeds meer kwaliteit in te moeten leveren. Ik kon tussen de regels door lezen, dat ze ons graag nog een keer wilde zien. Jacob en ik hebben besloten er een lang weekend heen te gaan. Voorlopig hebben wij het plan opgevat om er over twee weken op vrijdagochtend, of mogelijk al donderdagavond met de auto heen te rijden, en dan daar twee of meer hotelkamers te boeken. Ik wil graag informeren of anderen met ons mee willen gaan.’
‘Ja, dat zou ik graag willen,’ zegt Jurgen. ‘Voor Grete, maar ook voor Errol die zich opoffert om voor haar te zorgen.’
‘Ik ga ook mee,’ zegt Jannah resoluut.
‘Hoeveel plek heb je?’ vraagt Mathilde.
‘Met wat passen en meten kunnen er zes mee. Mijn dochter wil ook graag mee, dus je zou nog net meekunnen, als iedereen heel beperkt bagage meeneemt.’
‘Dan wil ik wel graag mee.’
Kan iedereen vrijdag de 20e september ?
‘Is die genoteerd, Soof?’
‘Goed, zijn er onderwerpen voor de rondvraag ? Nee, dan sluit ik de vergadering. Bedankt voor jullie inbreng.’
Iris en ik gaan op zoek naar een overnachtingsplek en komen uit bij M/S Svend Nakskov B&B aan de Reimersgade waar we drie kamers reserveren voor drie nachten.
