Convergerende Werkelijkheden (63)
Beste lezers, gisteren naar het Kunstmuseum in den Haag geweest voorde tentoonstelling over Alphonse Mucha. Erg de moeite waard. Vreemd; ik heb een enorme aversie tegen commercie, maar bij hem vond ik zijn commerciële werk, in opdracht van bedrijven, als reclame, beter dan wat hij later heeft gemaakt, toen hij voor eigen ideeën mocht werken. Reclame stond toen nog in het teken van kunst naar het volk brengen. Dat is hem zeker in redelijke mate gelukt. Art Nouveau was natuurlijk gericht op een natuurlijk soort schoonheid. Eigenlijk jammer dat dat idee later in diskrediet gebracht werd, en men weer ging streven naar classicistische of rare neoromantische stijlen, alsof kunst voor het volk geen echte kunst kon zijn. Ik zal maar niet uitweiden over wat dat later betekende: Hitlers afkeer van entartete kunst, en zijn voorliefde voor melodramatische kunst, zoals Wagner e.a., spreekt voor zich: het nostalgische verlangen dat de hele maatschappij nog geordend was in een strakke, door God gegeven hiërarchie. De rooms-katholieke kerk was aanvankelijk niet voor niets op Hitlers hand. Ordnung muss sein: we hebben gemerkt waar dat toe leidt. Die nostalgie zit ook in de ideeën van Forum; Baudet heult openlijk met Poetin, net als Trump. Er blijkt dus wel degelijk een verband tussen de 'atmosfeer' in de maatschappij en de politieke stromingen. Na de decadentie van de Strauss-periode, volgde de relatieve vrijheid van de Belle Epoque in Wenen. Maar dat riep zoveel woede en angst op bij het gewone volk dat ze snakten naar een nieuwe dictatuur. Erich Fromm's "Angst voor Vrijheid" speelde hier een rol.
- De foto van deze week is van de Bioscoop in Assen. In boek drie van Tegenwoordig Testament gaan Annie, Joris en Merel hier kijken naar de film "Telle mere, Telle Fille" nadat ze eindelijk met elkaar gevreeën hebben.
In het feuilleton deze keer feliciteren de ouderen Ramon, Noa en Evy met hun prille liefde, nadat deze elkaar beloofd hebben altijd om elkaar te blijven geven. Mooi he. Tot volgende keer weer, Rob
Als wij ook naar bed willen kijkt Jacqui voorzichtig in de slaapkamer. De drie liggen heerlijk te slapen met hun armen om elkaar heen.
‘Eigenlijk is het zielig om ze wakker te maken, Ze slapen zo heerlijk.’
‘Dan laten we ze maar liggen,’ vindt Wanda. ‘Wij vinden wel een ander plekje.’
‘Willen jullie dan in ons bed,’ biedt Jacqui aan. ‘Dat lukt misschien net als jullie wat inschuiven. Dan pakken wij het luchtbed wel.’
‘s Ochtends roept Jacqui me om samen een ontbijt te maken voor de kinderen. We kloppen netjes aan.
‘Lieverdjes, we hebben ontbijt voor jullie. Hebben jullie het fijn gehad, vannacht? We zetten de thee even op de nachtkastjes.’
‘Jullie hebben ons gewoon laten liggen, hè. Het was verrukkelijk,’ zegt Noa als eerste. ‘We hebben elkaar wel drie keer klaargemaakt. En het hoefde niet eens stiekem. Het voelde geweldig.’
‘Jullie sliepen zo heerlijk samen, met je armen om elkaar heen.’
‘Ja, fijn hè,’ bevestigt Evy. ‘Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld.’
‘Ze hebben me wel drie keer klaargemaakt. Eerst Noa, toen Evy, en toen we bijna sliepen begonnen ze samen nog even met me te spelen.’
‘Ik heb het gewoon doorgeslikt,’ zegt Evy. ‘Ik had geen zin mijn bed uit te gaan. Maar die smaak bleef hangen en toen heb ik toch maar even mijn mond gespoeld.’
‘Ik zal deze nacht nooit vergeten, Jacq.’
‘Dat is prachtig, dat je eerste sekservaring zo heerlijk positief is,’ merk ik op. ‘Dat positieve gevoel blijft bepalend voor hoe je verder in het leven staat.’
‘Precies,’ valt Jacqui me bij. ‘Daarom wilde ik jullie deze gelegenheid bieden, zodat jullie je hele leven aan iets heerlijks kunnen terugdenken. Maar ga er niet als een gek naar op zoek. Want dan vind je het niet. Het is het fijnste als je het gevoel kan delen met mensen waar je echt van houdt.’
‘Ik zou wel heel mijn leven met Ramon en Noa willen doorbrengen,’ zegt Evy ineens.
‘Wat lief,’ antwoordt Ramon.
‘Daar is het nog wat vroeg voor, Eef,’ reageer ik. ‘Mensen kunnen veranderen in de loop der tijd en elkaar zat worden. Het is niet zo algemeen aanvaard dat volwassenen met zijn drieën een relatie onderhouden. Je zal best veel tegenwerking krijgen, maar onmogelijk is het niet.’
‘Jacob is het levende voorbeeld. Hij is eigenlijk met Iris en Wanda allebei getrouwd en hij heeft ook nog wat vriendinnen, waar hij niet mee vrijt. Jacob en ik houden ook van elkaar, maar dat doen we maar als vader en dochter. Dat is ook fijn.’
‘Dat lijkt me niet zo’n slecht voorbeeld,’ sluit Ramon aan. ‘Ik zou ook nog heel lang met jullie door willen gaan, meiden.’
‘Zullen we dat aan elkaar beloven,’ stelt Noa voor.
‘Dat beloven we,’ zeggen ze in koor en doen weer een high-five.
‘Gaan jullie maar lekker met elkaar onder de douche. Was elkaar lekker en streel elkaar nog wat. Maar niet opnieuw beginnen. De anderen moeten ook nog douchen en ook deze dag kent een einde.
‘Jammer, hè,’ vindt Noa.
‘Nemen jullie de ontbijtspullen mee naar beneden, straks!’
‘Goed pa.’
Als ze beneden komen worden ze omhelsd door Iris, Wanda en Martijn.
‘Jullie hoeven niets te zeggen. Ik kan het zo al zien,’ begint Iris. ‘Gefeliciteerd jongens met jullie liefde.’
‘Was het fijn, jongen?’ vraagt Wanda bezorgd.
‘Het was fantastisch, mam. Ik heb het gevoel alsof ik het hele leven aankan. We hebben afgesproken heel lang met elkaar door te gaan.’
‘Dat vind ik fijn jongens. Mag ik jullie welkom heten in de familie.’
‘Je bedoelt zeker jullie allemaal,’ veronderstelt Evy.
‘Ja, meisje. Als je dat wilt zijn we allemaal je familie,’ bevestigt Iris. ‘Jullie kunnen altijd bij ons allemaal terecht.’
Na de lunch brengen Wanda en ik de meisjes naar huis. We zetten eerst Noa af, die gelijk opgevangen wordt door Margriet.
‘Heb je genoten, meisje?’
‘Ja, helemaal geweldig, mams. Bedankt dat je dit goedvond.’
‘Ik wil mijn dochter graag gelukkig zien, Noa. Zo simpel is het. Zo te zien is dat gelukt.’
‘Wanda en Jacob, ik heb Julia, Evy’s moeder, gezegd dat de meisjes samen hebben geslapen. Ze wist dat ze met elkaar speelden en nam dat voor lief. De rest komt later wel. Goed dat jullie twee haar thuis brengen. Dan kunnen jullie even kennismaken. Dat vinden ze belangrijk.’
Evy’s moeder komt naar buiten om haar op te vangen.
‘Is het gezellig geweest, kindje?’
‘Ja, reuze. Ze zijn zo aardig. Dit is Wanda, Ramons moeder, en dit Jacob, zijn vader.’
‘Aangenaam, wat leuk dat jullie Evy uitnodigden, ook vorig weekend. Ik ben Julia, komen jullie nog even binnen.’
‘Graag,’ antwoordt Wanda. ‘We hebben al met Margriet kennisgemaakt, maar we wilden jullie ook graag leren kennen.’
‘Dit is John, mijn man. John dit zijn Wanda en Jacob, de ouders van Ramon.’
‘Aangenaam,’ zeg ik. ‘Jij was met Evy bij de Shout, begreep ik van Jacqui en Martijn. Goed hoor dat je haar wilt leren hoe de dance-scene eruit ziet.’
‘Dat was meer het idee van Julia. Ze wil dat Evy is voorbereid op wat ze kan tegenkomen later.’
‘Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Ik ben er zelf ook niet zo in thuis, maar volgens Jacqui kan het best riskant zijn als je niet weet hoe het werkt. Allerlei verleidingen liggen op de loer, waarbij drugs niet de minste zijn.’
‘Ja, en die gasten allemaal met hun ervaring en mooie praatjes.’
‘Ramon was heel blij dat er ook nog wat meisjes van zijn leeftijd waren en niet alleen van die dellen,’ zegt Wanda. ‘Hoe vonden jullie het zelf in de club? Ik begreep dat je met een vriend van je was.’
‘Eigenlijk best gezellig. Ik was er nog nooit geweest, maar ik vond het geen goede plek voor Evy en Noa. Ik was blij dat er nog een jongen van hun leeftijd was. De meesten waren veel ouder, van die gesjeesde studenten.’
‘Sorry, we moeten nu weg om nog op tijd thuis te zijn,’ zegt Wanda. ‘Wij komen uit Rotterdam. Ik ben blij jullie ontmoet te hebben. Als Evy en Noa nog eens naar Rotterdam komen, willen jullie dan meekomen? Dat zou ik erg leuk vinden.’
‘We gaan dat met elkaar bespreken. Anders kom ik zelf met Margriet mee.’
‘Ook goed, maar jullie zijn van harte welkom hoor.’
